Nowa Fundlandia i Labrador – prowincja Kanady. Prowincja zajmuje całą wyspę Nową Fundlandię i wschodnią część półwyspu Labrador oraz okoliczne mniejsze wyspy. Prowincja posiada lądową granicę z prowincją Quebec oraz morską z prowincjami Nowa Szkocja i Wyspa Księcia Edwarda. Od 1949 prowincja ograniczała się do wyspy Nowej Fundlandii. W 1964 prowincja zmieniła swą nazwę na obecną, choć oficjalnie obowiązywała ciągle Nowa Fundlandia. Oficjalna nazwa została zaakceptowana przez Rząd Federalny Kanady dopiero w 2001, po rozwiązaniu sporu terytorialnego pomiędzy prowincją a Quebekiem. Największym miastem prowincji, a zarazem jej stolicą, jest Saint John's leżący na wyspie. Prowincja jest najbardziej zaniedbaną częścią Kanady. Gospodarka prowincji głównie oparta na rybołówstwie od wielu lat przeżywa gospodarczy kryzys. Bezrobocie na wyspie osiąga 20%. Najwyższy jest też poziom opodatkowania. Prowincja uznawana jest za "chorego człowieka" Kanady. W oczach Kanadyjczyków Nowofundlandczycy, nazywani krótko Nufie, uchodzą za prowincjuszy i nieudaczników. W kraju krążą tysiące dowcipów na ich temat. Prowincja jest jedyną częścią Kanady, w której maleje liczba ludności, głównie ze względu na emigrację ludności do innych części Kanady. Ukształtowanie powierzchni Wyspa Nowa Fundlandia ma wysokie, klifowe wybrzeża wzdłuż średnio bogato rozwiniętej linii brzegowej. Większość wyspy tworzy nizina. Jedynymi wzniesieniami jest pasmo górskie Long Range Mountain, rozciągające się wzdłuż zachodnich wybrzeży wyspy. Najwyższym jego szczytem jest Gros Morne wznoszący się na 806 m n.p.m. Prowincja zajmuje wschodnią część półwyspu Labrador, obejmując część centralnego masywu i pasma górskiego z najwyższym szczytem Góra Caubvick wznoszącym się na wysokość 1652 m n.p.m. Wody śródlądowe Wyspa jest bogata w wody śródlądowe. Przepływają przez nią dwie rzeki, znajduje się kilka mniejszych jezior. Niektóre obszary wyspy są bagniste. Półwysep Labrador przecinany jest przez wiele wartkich rzek, na których budowane są zapory i elektrownie wodne. Większość z nich znajduje się w Quebecu. Największymi rzekami są: Mała Mecatina, Churchil i Kanairiktok Klimat Nowa Fundlandia leży w strefie klimatu atlantyckiego. Brak jednak naturalnej osłony z północy czyni ją otwartą na wpływy arktyczne. W związku z takim położeniem klimat jest szczególnie kapryśny i ekstremalny. Np. St. John's, stolica Nowej Fundlandii, bije wszelkie rekordy meteorologiczne spośród wszystkich znaczących miast Kanady. Charakterystyczne dla wyspy są wietrzne i chłodne zimy i wiosny, oraz łagodne, lecz nie upalne, za to deszczowe lata. Oto niektóre statystyki meteorologiczne (w odniesieniu rocznym), w których miasto to zajmuje pierwsze miejsce pośród stolic prowincji Kanady: 124 dni mglistych (następny Halifax, Nowa Szkocja – 122) 359 cm śniegu (następny Quebec City – 343) 1514 mm opadów deszczu (następny Halifax 1491) 24,3 km/h średnia roczna prędkość wiatru (następna Regina, Saskatchewan 20,7) 1497 godzin słonecznych (następne Charlottetown, Wyspa Księcia Edwarda – 1818)