Dominikana (Republika Dominikańska) – drugie (po Kubie) co do wielkości państwo na Morzu Karaibskim. Zajmuje ok. 2/3 powierzchni wyspy Haiti, dzieląc ją z położonym po stronie zachodniej państwem Haiti. Geografia Większe miasta: Santo Domingo, Santiago de los Caballeros, La Romana, San Pedro de Macorís Najwyższy punkt: Pico Duarte, 3175 m n.p.m. Najniższy punkt: słone jezioro Enriquillo, 46 m p.p.m. Rzeki: Yaque del Norte, Yaque del Sur, Yuna, Ozama Historia Rdzennymi mieszkańcami Hispanioli byli Tainowie. W roku 1492 została odkryta dla Europy przez Krzysztofa Kolumba, czego konsekwencją była stopniowo postępująca okupacja hiszpańska. Santo Domingo, stolica kraju założona w 1496, jest najstarszym stałym osiedlem europejskim w obu Amerykach. W ciągu stuleci ludność wyspy wzbogaciła się m.in. o niewolników afrykańskich (od początku XVI w.) oraz francuskich osadników. Zachodnia część wyspy, pod kontrolą francuską, znana jako Saint-Domingue wyodrębniła się w roku 1804 po serii powstań i walk (m.in. przeciw Legionom Polskim) jako niepodległe państwo Haiti. W latach 1821-1843 Dominikana znajdowała się pod okupacją haitańską. 2 lutego 1844, po zwycięskim powstaniu, ogłoszono niepodległość. Nastąpiła seria wojen z Haiti, a w latach 1861-1865 była kolonia znajdowała się pod ponowną okupacją hiszpańską. Nie był to koniec niepokojów: w latach 1916-1924 Dominikanę okupowały wojska amerykańskie. Wkrótce potem, w roku 1930, rozpoczęła się tzw. era Trujillo, trwająca do roku 1961, w którym prezydenturę – po raz pierwszy – objął Joaquín Balaguer. Dalsze wydarzenia: 1963 – po zrzeczeniu się prezydentury przez Balaguera i chwilowym objęciu stanowiska przez Juana Boscha, nastąpił wojskowy zamach stanu 1965 – kolejny zamach stanu obalił dyktaturę wojskową i doprowadził do interwencji amerykańskiej, nazwanej Operation Power Pack. 1966 – Balaguer został ponownie wybrany na prezydenta, w latach 1970 oraz 1974 ponownie otrzymał ten urząd 1978 – prezydentem został Antonio Guzmán Fernández; na miesiąc przed końcem kadencji popełnił on samobójstwo, a jego obowiązki objął dotychczasowy wiceprezydent Jacobo Majluta Azar 1982 – fotel prezydenta objął Salvador Jorge Blanco; próby wprowadzenia reform gospodarczych doprowadzają do krwawych zamieszek w roku 1984 1986 i 1990 – prezydentem został ponownie Joaquín Balaguer. 1994 – Balaguer objął prezydenturę na skróconą kadencję 1996 – prezydentem został Leonel Fernández 2000 – władzę objął Hipólito Mejía, doprowadzając do hiperinflacji i wielu skandali pośród ekipy rządzącej 2004 – Leonel Fernández został ponownie prezydentem 2008 – Leonel Fernández został wybrany prezydentem na trzecią kadencję Ustrój polityczny Podział administracyjny: 26 prowincji + dystrykt stołeczny Demografia Zgodnie z CIA Factbook, około 73% wszystkich Dominikańczyków jest pochodzenia mieszanego miejscowych z innymi narodowościami, to jest z mieszkańcami Europy, Afryki i Ameryki. Około 16% Dominikańczyków jest pochodzenia hiszpańskiego. Inni biali w Republice Dominikańskiej są Niemcami, Włochami, Francuzami i Amerykanami. Ekonomiczne kwestie doprowadziły do ogromnej migracji Dominikańczyków do Stanów Zjednoczonych, głównie do wielkich wschodnich miast wybrzeża. Populacja Znaczna część ludności Republiki Dominikańskiej zamieszkuje w mieście Santo Domingo, które jest stolicą. Drugim pod względem ludności miastem jest Santiago de Los Caballeros. Miasto to jest zamieszkiwane przez ponad 600.000 ludzi. Kultura Większość ludności kraju (79%) stanowią katolicy. Wśród czarnej ludności istnieje też animizm i voodoo, które często praktykowane są również przez osoby przyznające się do wiary katolickiej. W Republice Dominikańskiej językiem urzędowym jest hiszpański. Język ten wprawdzie odbiega nieco od tego (lub tych – jako że w Hiszpanii występuje również wiele różnych dialektów), który używany jest na Półwyspie Iberyjskim, jednak nie na tyle, aby stwarzało to problemy z komunikowaniem się. Różnice te zaznaczają się zarówno na podłożu leksyki, jaki i wymowy. Gospodarka Główne produkty przemysłu rolno-spożywczego to cukier, tytoń oraz kawa, które są obok złota i innych metali, cennym towarem eksportowym.