CHICHEN ITZA Chichén Itzá - prekolumbijskie miasto założone przez Majów na półwyspie Jukatan (Meksyk) około 450 r. Największy rozwój datowany jest na X – XI wiek. W wieku XIII miasto straciło na znaczeniu, a w XV zostało opuszczone. Od roku 1924 prowadzone wykopaliska pozwoliły odkryć pozostałości wielu zabytków. Nazwa miasta pochodzi od dwóch świętych zbiorników, przy których zostało ono założone (nazwa Chichén Itzá znaczy Źródła Ludu Itzá). Pierwsze budowle w Chichén Itzá zostały wzniesione około 700 r. (w okresie klasycznym rozwoju sztuki Majów). Prezentują one typowe cechy architektury Majów (są to niskie budynki wznoszone z kamienia o gładkich ścianach). Największe budowle wzniesione zostały w okresie wpływów Tolteków. Powstały w tym czasie: największe na terenach Mezoameryki boisko do gry w pelotę (o długości 150,0 m), El Castillo – świątynię Kukulkana (Świątynia Zamek), Świątynię Wojowników (Templo de los Guerreros), grupę Tysiąca Kolumn i Świątynię Jaguara. W 1988 roku stanowisko archeologiczne w Chichén Itzá wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO, zaś 7 lipca 2007 obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.